Kendime bazen öyle büyük anlamlar yüklüyorum ki.

Yazarsın diyorum.

Koçsun diyorum.

Şefsin diyorum yemek yaptığım zamanlarda.

Ünlüsün diyorum herkesten utanarak.

Kadınsın diyorum hatalarımı göğüslerken

Yaparsın diyorum gökyüzüne bakıp gidenleri düşünüp

Ama bugün kendime yazmaktan başka bir iş bulamadığımı fark ettim.

İşsizsin sen dedim şuan kendime.

Ama geliştirdiğim algıyla içimdeki inancı koruyarak zihnen bir yolculuğa çıktım her biriyle beraber.

Tüm mesleklerimi bir gün yapar mıyım bilmiyorum.

Ama bugün sizleri yani şuan sizleri düşündüm okuyan okumakta olan mezun olan öğrenciler.

Benim bana iyi gelen bir öğretmenim olmadı.

Hayatım boyunca sınavlarda başarılı olamadım ve olamayacağım da sanırım.

Sonunda sınav olan eğitimlerden hep kaçtım.

Sınav kağıtlarına bazıları ićin işlenen yıldızlı pek iyiler benim sınav kağıtlarım için kocaman bir sıfırdı.

O yüzden olacak O harfini çok severim.

İşlenmiş belleğime.

Sınav kağıdıma işlenen kocaman yuvarlak şey hayatım boyunca bir işe yarayan biri olmayacağımı hissettirdi bana.

Ama bugün O yazıyor Öz yaziyor kendime diyebiliyorum.

Yazmanın arkasına sığındığım gibi artık yaparsın da diyebiliyorum kendime.

Her şey olabilirsin bu hayatta.

Çünkü sıfır o sıfır var ya muaazzam bir boşluk açtı belleğimde.

Ve oraya her şey sığıyor.

Bir rüya , bir hayal , en çok umut….

Bir potansiyel var bizlerde var olan.

Hepimizde.

Çocukken elinden düşmeyen mikrofonla gelecekte kendini görüp şarkıcı oyuncu olmak gibi.

Bir fotoğrafım var benim de elimde telefon.

Ve sonra hayatıma giren o sıfır.

Ben şuan iyi ki diyorum.

İyi ki ben görmüşüm.

İyi ki başarısız olmuşum.

Aksi halde düşlerimi bilmeyecekti kimse.

Kimsenin yazdıklarımdan haberi olmayacaktı.

Sıfırın anısına belirsizliğe değil en çok sonsuzluğa sonsuz potansiyele açıldı bu kapı….

Bana iyi gelen o sıfır umarım senin de kendini fark etmene sebep olur.

Değerlisin, önemlisin, en çok da varsın sen bu hayatta.

Kıymetini bil.

Kıymetini biliyorum….